مشخصات جمعیت‌شناسی بیماران با شکستگی‌های پروگزیمال فمور در یک مرکز آموزشی تبریز

پیش‎زمینه: پروگزیمال فمور دارای یک آناتومی پیچیده است. شکستگی‎های پروگزیمال فمور طیف وسیعی را در برمی‎گیرد و با موربیدیتی و مورتالیتی فراوانی همراه است. این شکستگی‎ها جزء شایع‎ترین شکستگی‎های اندام تحتانی است و در افراد جوان و مسن می‎تواند رخ دهد. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط سن و جنس این بیماران با انواع شکستگی‎های پروگزیمال فمور در محل‎های مختلف آناتومیک است. مواد و روش‎ها: در یک مطالعه توصیفی گذشته‎نگر، ۵۰۰۰ مورد شکستگی پروگزیمال فمور (۳۹.۵ % مرد، ۵/۶۰% زن) در طی ۵ سال در یک مرکز آموزشی در تبریز مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات جمعیت‌شناسی بیماران، علت تروما و نوع شکستگی از پرونده‎های بیماران استخراج، طبقه‌بندی و تحلیل شدند. یافته‎ها: میانگین سنی بیماران ۱۲.۳±۷۳.۲ سال (۱۰۰-۳۲ سال) بود. شکستگی‎های اینترتروکانتریک در زنان نسبت به مردان بیشتر (۷۰% در مقابل ۶۰%)، و شکستگی‎های ساب ‎تروکانتریک و گردن فمور در مردان بیشتر رخ داده بود (۳۱% در مقابل ۲۷%). در سن بالای ۶۵ سال، ۹۱% شکستگی‎ها اینترتروکانتریک، و در زیر ۶۵ سال فراوانی شکستگی‎های ساب تروکانتریک و گردن فمور بیشتر بود. نتیجه‌گیری: بروز شکستگی‎های اینترتروکانتریک، در افراد مسن و بالای ۶۵ سال بیشتر است. زنان بیشتر در معرض خطر شکستگی پروگزیمال فمور قرار دارند. ‎شکستگی های ساب تروکانتریک و گردن فمور اغلب در افراد جوان رخ می دهد.